کد مطلب:173136 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:141
بهترین سرمشق
امام حسین علیه السلام در سخن و سیره خود پس از پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم و پدر بزرگوارش امام علی علیه السلام و برادرش امام حسن علیه السلام بهترین سرمشق است. آن چنان كه خود فرمود: «فلكم فی أسوة» [1] .
اسوه بودن امام حسین علیه السلام در تمام زمینه های فردی، اجتماعی، سیاسی، نظامی، فرهنگی و اعتقادی تجلی و تبلور دارد، اما سیره ی اخلاقی آن حضرت، هم چون سیره ی سیاسی و اجتماعی و عاشورایی وی الهام بخش و انسان ساز است.
به بیان دیگر، او همان گونه كه سرور شهیدان و آزادگان است، سرآمد بزرگواری ها و فضیلت های انسانی و اسلامی نیز هست.
مكتب حسینی تنها مكتب جهاد و مبارزه با دیوهای ظلم و ستم بنی امیه نبود، بلكه پیش از آن، این مكتب و پرورش یافتگانش در میدان جهاد اكبر آزمایش خود را نشان دادند و پیشتازی و جلوداری در میدان ارزش ها را به نمایش گذاشتند.
امام حسین علیه السلام عصاره ی رسالت و میوه ی درخت امامت است كه سیره اخلاقی او، می تواند ترسیم كننده
ارزش های والای قرآنی باشد.
اعتلای شخصیت اخلاقی امام حسین علیه السلام و استقلال شخصیت سیاسی اجتماعی آن حضرت، انعكاس گسترده ای در جامعه اسلامی آن روز داشت؛ به گونه ای كه دشمنان و مخالفان وی نیز آن را باور داشتند، تا آن جا كه معاویه به فرزندش یزید چنین سفارش كرد:
حسین أحب الناس الی الناس؛ [2] حسین محبوب ترین چهره ی مردمی است.
ولید بن عتبه، والی مدینه به عبیدالله بن زیاد نوشت:
حسین به عراق روی آورده است. او فرزند فاطمه و فاطمه دختر پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم است. بترس از آن كه كم ترین ناگواری به او برسانی و اگر با او بد رفتاری كنی، مردم به تو و قبیله ات می شورند و هیچ كس از خاصه و عامه تا ابد آن را فراموش نخواهد كرد. [3] .
این دو نمونه، گواه این نكته است كه امام حسین علیه السلام به عنوان یك انسان وارسته و فرزانه در عصر خودش مطرح بوده و سیره و روش آن حضرت بر همگان روشن و معلوم بوده است.
چهره ی سیاسی اجتماعی و نیز چهره ی انسانی و اخلاقی امام حسین علیه السلام به عنوان الگوی عینی جامعه اسلامی در میان دوست و دشمن مطرح بوده است.
اسوه بودن امام حسین علیه السلام در تمام زمینه های فردی، اجتماعی، سیاسی، نظامی، فرهنگی و اعتقادی تجلی و تبلور دارد، اما سیره ی اخلاقی آن حضرت، هم چون سیره ی سیاسی و اجتماعی و عاشورایی وی الهام بخش و انسان ساز است.
به بیان دیگر، او همان گونه كه سرور شهیدان و آزادگان است، سرآمد بزرگواری ها و فضیلت های انسانی و اسلامی نیز هست.
مكتب حسینی تنها مكتب جهاد و مبارزه با دیوهای ظلم و ستم بنی امیه نبود، بلكه پیش از آن، این مكتب و پرورش یافتگانش در میدان جهاد اكبر آزمایش خود را نشان دادند و پیشتازی و جلوداری در میدان ارزش ها را به نمایش گذاشتند.
امام حسین علیه السلام عصاره ی رسالت و میوه ی درخت امامت است كه سیره اخلاقی او، می تواند ترسیم كننده
ارزش های والای قرآنی باشد.
اعتلای شخصیت اخلاقی امام حسین علیه السلام و استقلال شخصیت سیاسی اجتماعی آن حضرت، انعكاس گسترده ای در جامعه اسلامی آن روز داشت؛ به گونه ای كه دشمنان و مخالفان وی نیز آن را باور داشتند، تا آن جا كه معاویه به فرزندش یزید چنین سفارش كرد:
حسین أحب الناس الی الناس؛ [2] حسین محبوب ترین چهره ی مردمی است.
ولید بن عتبه، والی مدینه به عبیدالله بن زیاد نوشت:
حسین به عراق روی آورده است. او فرزند فاطمه و فاطمه دختر پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم است. بترس از آن كه كم ترین ناگواری به او برسانی و اگر با او بد رفتاری كنی، مردم به تو و قبیله ات می شورند و هیچ كس از خاصه و عامه تا ابد آن را فراموش نخواهد كرد. [3] .
این دو نمونه، گواه این نكته است كه امام حسین علیه السلام به عنوان یك انسان وارسته و فرزانه در عصر خودش مطرح بوده و سیره و روش آن حضرت بر همگان روشن و معلوم بوده است.
چهره ی سیاسی اجتماعی و نیز چهره ی انسانی و اخلاقی امام حسین علیه السلام به عنوان الگوی عینی جامعه اسلامی در میان دوست و دشمن مطرح بوده است.
[1] تاريخ طبري، ج 4، ص 304.
[2] تهذيب، ابن عساكر، ج 4، ص 327.
[3] نفس المهموم، محدث قمي رحمه الله، ص 107.